Żonglerka klasyczna – rodzaj rozrywkowej aktywności fizycznej, polegający na poruszaniu przedmiotami w niekonwencjonalny sposób. Żonglować można wszystkim, co da się podrzucić i złapać jedną ręką.
Kaskada – symetryczna technika żonglerska na dwie ręce i nieparzystą ilość przedmiotów. Przedmioty w kaskadzie wyrzucamy na przemian (podobnie jak przy pleceniu warkocza) z taką samą siłą, a ich trasy przecinają się pośrodku lotu. Każdy kolejny przedmiot wyrzucany jest w górę pod przedmiotem opadającym. Kaskada jest najprostszym wzorem żonglerskim na trzy przedmioty i pierwszą techniką jaką należy opanować
Żonglerka kontaktowa – od klasycznej żonglerki różni się przede wszystkim stałym, ciągłym kontaktem przedmiotu z ciałem. Może być zatem wykonywana jedną kulą.
PIŁECZKI
a) Beanbag – są to wszystkie piłki szyte z różnych materiałów (np. z zamszu, skóry, polaru). Wypchane są zwykle ryżem, kaszą, granulatem. Ich podstawową właściwością jest to, że są miękkie, dzięki czemu świetnie nadają się do pracy z najmłodszymi. Poza tym po upadku na ziemię nie toczą się ani nie odbijają. Nadają się do treningu zarówno dla zaawansowanych jak i początkujących żonglerów.
Do grupy tych piłek zaliczamy również „rusałki” – piłeczki z tworzywa sztucznego, wypełnione piaskiem do 1/3 objętości.
b) Stage Ball – jak nazwa wskazuje piłki tego typu przeznaczone są do występów scenicznych. Piłki te wykonane są przeważnie z twardej gumy lub miękkiego polimeru. Charakteryzują się brakiem wypełnienia, nie odbijają się od ziemi. Często są to duże piłki o niedużej wadze.
c) Contact – przez tę nazwę rozumie się powszechnie kule (akrylowe, polimerowe, gumowe) przeznaczone do toczenia po ciele, czyli do żonglerki kontaktowej. Kule kontaktowe są na ogół dość ciężkie, idealnie okrągłe
Poi – popularny przedmiot kuglarski, składający się linki, głowicy (najczęściej piłeczka) i uchwytu. Poi wykorzystywane są do machania lub do fireshow. Wykorzystując poi podczas przedstawień możemy wzmocnić efekt machania doczepiając do głowicy kolorowe wstążki, tasiemki czy bibułę.
Flower-stick – innymi słowy „kijek kwiatowy”. W skład kijka wchodzą trzy części: dwie pałeczki kontrolne (ang. hand sticks) i większa i cięższa pałeczka manipulacyjna (centrala). Pałeczkami kontrolnymi wprawiamy w ruch trzeci kijek, na którego końcach znajdują się obciążenia, frędzle, nadając mu kwiecisty kształt.
Maczugi (clubs) – kształtem i wyglądem przypominają popularne kręgle. W budowie maczugi wyróżnia się cztery części, zaczynając od dołu są to: spód, bulwa, rączka i gałka. Maczugi uznawane są za jeden z najtrudniejszych rekwizytów żonglerki klasycznej.
Passing – żonglerka partnerska, czyli żonglowanie między sobą przynajmniej w parze. Co drugi lub czwarty wyrzut do siebie zastępujemy wyrzutem do partnera. Najczęściej używane do passingu są maczugi, piłki oraz obręcze.
Diabolo – rekwizyt żonglerski, przypominający dwie miseczki sklejone od spodu. Owe dwie części połączone są sztywnym trzpieniem. Manipulacja diabolo wykonywana jest za pomocą dwóch kijków połączonych ze sobą sznurkiem.
Talerzyk cyrkowy – specjalny talerz wykonany z tworzywa sztucznego, najczęściej wytrzymałej i średnio-twardej mieszanki plastiku. Talerz posiada obwolutę, ułatwiającą rozkręcanie oraz stożek na środku, który służy do utrzymania rozkręconego talerza w miejscu. Talerzyki cyrkowe rozkręcamy za pomocą drewnianej lub plastikowej tyczki.